قتل صبر

قتل صبر آن است که انسانى یا حیوانى را بسته نگهدارند و بکشند. در حدیث است که ‌پیامبر صلی الله علیه و آله کسى را این گونه نکشت و از این گونه کشتن چهار پایان نهى شده است، یعنى‌ این که جاندارى را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد. به شهدا و اسیرانى‌ که کشته مى‌شوند نیز «مصبور» گفته مى‌شود. در مورد حیواناتى که زجرکش مى‌شوند نیز به کار مى‌رود.

از مظلومیت‌ سیدالشهدا علیه السلام و قساوت کوفیان یکى هم آن بود که حسین بن‌ على‌ علیه السلام را در حالى که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه‌هاى شمشیر و نیزه قرار دادند. امام سجاد علیه السلام به عنوان افشاگرى از ستم یزیدیان، در خطبه‌اى که در کوفه در حال‌ اسارت خواند و خود را به مردم فریب خورده و به خواب سیاسى رفته معرفى کرد، از جمله فرمود: «انا ابن من قتل صبرا و کفى بذلک فخرا؛ من پسر کسى هستم که به‌ «قتل‌ صبر» کشته شد و همین افتخار مرا بس!».

در مورد مسلم بن عقیل نیز در تاریخ آمده است که ‌ابن زیاد او را به‌ «قتل صبر» کشت.

پانویس

منابع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.